Antropologiczne szepty #7/ Maria Reimann „Nie przywitam się z państwem na ulicy…”
Zapraszamy na kolejny odcinek podcastu „Antropologiczne szepty”!
Tym razem będą to rozmowy wokół książki Marii Reimann „Nie przywitam się z państwem na ulicy. Szkic o doświadczeniu niepełnosprawności”. Autorka opowie, w jaki sposób książka ta powstawała, utkana z jej osobistego życia jako osoby z niepełnosprawnością wzroku, badań etnograficznych nad kobietami z zespołem Turnera i z antropologicznej wrażliwości na nieoczywistą ludzką różnorodność. Czym jest niepełnosprawność? A czym jej postrzeganie? Czy osoby z niepełnosprawnościami czują się wspólnotą? Jak pytać o sprawność i niepełnosprawność?
Drugą rozmówczynią będzie Ewelina Godlewska-Byliniak, redaktorka i autorka wstępu do tłumaczeń książek amerykańskiej naukowczyni Rosemarie Garland Thompson, kamieni węgielnych pod studia o niepełnosprawności w obrębie współczesnej antropologii i socjologii. Jako antropolożka teatru i kulturoznawczyni Ewelina Godlewska-Byliniak opowie, czego możemy się nauczyć o sobie samych gapiąc się na siebie, odgapiając się i przyglądając się przedstawieniom sprawności i niepełnosprawności w sferze publicznej. Książki Thompson wydała Fundacja Teatr 21 wraz z Zachętą. Teatr 21, jak sam pisze, „dodaje jeden chromosom do DNA teatru” i pokazuje publiczności, że nienormatywność cielesności czy sprawności powinna być nieodzownym elementem kultury.
Podcast prowadzi Karolina Sulej.
Podcast jest częścią programu Pracowni Duży Pokój, którego hasłem przewodnim w tym roku jest „Kultura więzi”. Audycję przygotowaliśmy we współpracy z Wydawnictwem Czarne.
Ten i poprzednie odcinki naszego podcastu znajdziecie na platformach:
Soundcloud
Youtube
Spotify
Google Podcasts
Więcej o książce Marii Reimann (ze strony Wydawnictwa Czarne):
Książka Marii Reimann jest próbą opisu zmagań z fizycznymi ograniczeniami i zrozumienia różnych znaczeń odmienności nie w pełni sprawnego ciała. Punktem wyjścia są dla autorki jej rozmowy z kobietami urodzonymi z zespołem Turnera, szczególną „kondycją genetyczną” wywołującą różne niejednoznaczne zmiany w budowie i funkcjonowaniu organizmu. Głosy rozmówczyń łączy zaś z własnym doświadczeniem życia z niepełnosprawnością. Skupienie, empatia i subtelne poczucie humoru towarzyszą głęboko humanistycznemu namysłowi nad cierpieniem i strategiami przekraczania ograniczeń. W efekcie otrzymujemy misternie skonstruowaną, złożoną z żywych, nasyconych uczuciami obrazów, poruszającą refleksję nad naszym człowieczeństwem.
Dofinansowano z programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.