Stroje ludowe – Stroje żywieckie

Strój, który nazywamy żywieckim pierwotnie był noszony wyłącznie przez rodowitych mieszkańców Żywca. Strój żywiecki w formie, którą dziś uważamy za najbardziej typową i klasyczną ukształtował się pod koniec XIX w.

Męski, który przestano nosić powszechnie już w ostatnich latach XIX w., jest bezwzględnie reminiscencją strojów mieszczańskich i ubioru polskiej szlachty. Natomiast dla kobiecego (noszonego okazjonalnie jeszcze w latach 30. XX w.), także czerpiącego wzorce z odzieży warstw elitarnych, inspiracją były nie tylko ubiory polskie, ale także zachodnioeuropejskie, głównie francuskie.Stroje żywieckie, fot. St. Gadomski. Ze zbiorów Muzeum Miejskiego w Tychach, www.strojeludowe.net

 

Żywiecki strój kobiecy w sposób bardzo wyraźny informował o stanie cywilnym, ponadto niepisane reguły określały, jak powinien wyglądać w zależności od okoliczności, w jakich go przywdziewano. W swej wersji świątecznej, najbardziej bogatej, używanej jeszcze w pierwszych latach XX w., składał się on z następujących elementów: czepka (tzw. złotej copki), koszuli lub przodzika, tiulowej kryzy, gorsetu, kaftana (tzw. kamizelki), spódnic wierzchnich i spodnich, fartucha, okrycia ramion (chustki tiulowej lub szala zwanego łoktuszą), obuwia (czółenek zwanych łódkami), wstążek i biżuterii. Elementem wyłącznie stroju panieńskiego była chusta tiulowa noszona na ramionach, zaś jedynie do ubioru mężatki należały: złota copka, kamizelka i szal – łoktusza.

Panna zawsze chodziła z odsłoniętą głową, a w jej stroju dominowały kolory pastelowe lub tylko biel, natomiast na uszycie barwnych części stroju mężatek używano najchętniej tkanin czerwonych, zielonych i niebieskich.Czepiec, tzw. złota copka. Ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, fot. K. Wodecka Czepki takie szyto z adamaszkowych i atłasowych tkanin i podszywano sztywnym płótnem. Złota copka nie zakrywała czoła, po bokach nieco tylko przysłaniała uszy, a w części tylnej zachodziła głęboko na kark. www.strojeludowe.net

Odświętny strój męski był znacznie mniej rozbudowany, co nie znaczy, że mniej kosztowny. Podstawowe elementy wchodzące w jego skład stanowiły: granatowa rogatywka, koszula, żupan, sukmana (czamara), pas skórzany lub jedwabny tzw. słucki, spodnie i buty.

Tekst opracowała Elżbieta Piskorz-Branekova, a zredagowała Maja Kasperkiewicz.
Więcej informacji na www.stroje ludowe.net.

Rozbudowę strony strojeludowe.net wspiera firma Polskie Stroje Ludowe – szycie strojów stroje.pl.

Wspieraj nas za darmo
Wesprzyj nas
jednorazowomiesięcznie
inna kwota
wpłacam
×
Dziękujemy za wybranie wsparcia miesięcznego. Jest to dla nas nieoceniona pomoc.

Zanim przejdziemy dalej mamy dla Ciebie 3 ważne informacje:

  1. Darowizna miesięczna może być zrealizowana tylko kartą płatniczą.
  2. Płatność zrealizujesz za pośrednictwem Autopay na rzecz Fundacji FaniMani, która udostępnia nam taką formą wsparcia i na koniec każdego miesiąca przelewa wszystkie zebrane środki na nasze konto.
  3. Niektóre banki mają ustawione na 0zł limity dla tzw. płatności korespondencyjnych kartami. Zalecamy sprawdzenie (np. w aplikacji mobilnej w telefonie) i ew. zmianę takich limitów.
×
Klauzula informacyjna
Darczyńco, Twoje dane (imię i nazwisko) są niezbędne do realizacji umowy darowizny dla Stowarzyszenie Pracownia Etnograficzna im. Witolda Dynowskiego natomiast adres e-mail służy Stowarzyszenie Pracownia Etnograficzna im. Witolda Dynowskiego – na podstawie uzasadnionego interesu – do wysłania podziękowań za wsparcie oraz informacji o działalności Stowarzyszenie Pracownia Etnograficzna im. Witolda Dynowskiego. Jeśli nie życzysz sobie otrzymywać takich informacji, wyślij swój sprzeciw na adres: pracownia@etnograficzna.pl Zgodnie z rozporządzeniem o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r. – RODO masz w każdej chwili prawo dostępu do treści swoich danych oraz żądania ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, a także prawo do przeniesienia danych. Jeśli stwierdzisz, że Twoje prawa zostały naruszone, możesz złożyć skargę do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych (ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa)